Συχνά όταν καταναλώνουμε ένα τρόφιμο ή ρόφημα θεωρούμε ότι μπορούμε να αντλήσουμε όλα τα ευεργετικά χαρακτηριστικά που το συνοδεύουν χάρη στα θρεπτικά συστατικά που περιέχει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το τσάι. Είναι όμως έτσι; Στην πραγματικότητα, υπάρχουν φορές που η παρασκευή, η αποθήκευση, η μεταφορά, η συντήρηση & η διαδικασία μαγειρέματος επηρεάζουν όχι μόνο την απορρόφηση θρεπτικών συστατικών, βιταμινών ή αντιοξειδωτικών, αλλά μπορεί να συνεισφέρουν αρνητικά μέσω της απελευθέρωσης ουσιών που βρίσκονται στη συσκευασία ή στα σκεύη μαγειρέματος. Έτσι εκεί που προσδοκούμε να έχουμε ένα θετικό αποτέλεσμα έχουμε το αντίθετο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το τσάι. Όταν δεν το ετοιμάζουμε με τον παραδοσιακό τρόπο αλλά χρησιμοποιούμε τα σακουλάκια για ευκολία, αυτά μπορεί να περιέχουν πλαστικό (ανάλογα με τον τύπο συσκευασίας, συνήθως αυτά που έχουν σχήμα πυραμίδας). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να απελευθερώνονται δισεκατομμύρια μικροπλαστικά στο φλυτζάνι μας. Φυσικά δε φαίνονται με γυμνό μάτι, όμως η συνολική ποσότητα μπορεί να φθάνει και τα 16 μικρογραμμάρια (= 1/16 του μιλιγραμμαρίου/miligram). Πολύ ή λίγο, σίγουρα πολύ περισσότερο από τις ποσότητες που ανευρίσκονται σε νερό βρύσης ή εμφιαλωμένο, σε μπύρα, τσάι, μέλι, κοτόπουλο ή ψάρια. Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο η απελευθέρωση μικροπλαστικών από το PET (polyethylene terephthalate), που βρίσκεται κυρίως στα πλαστικά μπουκάλια και το νάυλον, που βρίσκεται σε συσκευασίες όπως τα σακουλάκια τσαγιού, κατά τη θέρμανση μπορεί να προκαλέσει προβλήματα υγείας εφόσον ιδίως γίνεται συσωρευτικά. Οπωσδήποτε όμως δείχνει ότι συστηματικά υποεκτιμούμε τις "πηγές" μικροπλαστικών στη διατροφή μας και η ανάγκη για περαιτέρω μελέτες είναι πρόδηλη. Από τη μεριά μας, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποφεύγουμε τις συσκευασίες αυτού του τύπου. Αντί αυτού, να ετοιμάζουμε το ζεστό ρόφημά μας σε νερό και να το φιλτράρουμε για να μην έχουμε κομματάκια τσαγιού ή οποιουδήποτε άλλου αφεψήματος στο φλυτζάνι μας.